KEHRİBAR KEHRİBAR,KOZALAKLI AĞAÇLARIN  REÇİNELERİNİN  YERKÜREDE ÇOK BÜYÜK BASINÇ VE ISI ALTINDA KALMASI SONUCU FOSİLLEŞEREK OLUŞUR. Kehribarın klasik rengi sarıdan kahverengiye doğru değişiklik gösterebilir.Ancak siyah,kahverengi ve turuncu çeşitleri de vardır.Bazı ender örnekler kırmızı olabilir.Donuk sütlü kehribar bazen kemik kehribar olarak da tanımlanabilir.Başka kehribarların içinde reçine fosilleşmeden önce sıkışma sonucu çok mükemmel hayvan örneklerine rastlanabilir Bu hayvanların arasında sinek,kurbağa,kertenkele ve kara kurbağa gibi günümüzde var olmayan canlılar bile bulunabilir. En iyi kehribar şeffaftır ve bu tür parçalar boncuk,nazarlık,tespih,heykel,sigara ağızlığı,pipo ve daha çok çeşitli süs eşyalarında kullanılır.Bazı kaliteli Çin vazoları da kehribardan yapılmıştır. KESİM KÖKENİ Kehribar zanaatçılar tarafından çeşitli figür ve şekillerde kullanılır.Pürüzsüz,kubbeli kabaşon  favori  kesimlerden biridir.Façeta da aynı zamanda yaygındır.Açık bir şekilde görülebilen hayvan fosilleri içeren kehribarlar herhangi bir değişim görmeden kendi başlarına büyük değer taşırlar.İçlerinde bulunabilecek diğer maddelerin arasında hava baloncukları,yapraklar yada odun parçaları bulunabilir.Ancak bu tür parçalar dünya üzerinde her yıl çıkartılan kehribar kaynaklarının sadece %15’ini oluşturur. Kehribar kozalak ağaçlarının salgıladığı reçinelerin fosilleşmesi sonucu meydana gelir.Bu işlemde dev basınç söz konusudur ve sıvı katıya dönüşür.Dünyanın başlıca kehribar kaynakları Almanya’nın Baltık Kıyıları’nda ve Rusya Kalinindgard çevresinde bulunmaktadır.Baltık kehribarı bazen sukinit;Sicilya(İtalya)kehribarı simetit;Myanmar (Burma) kehribarı burmit olarak adlandırırlır.Kehribar ayrıca Dominik Cunhuriyeti,Fransa,Meksika,Romanya ve A.B.D gibi birçok ülkelerde çıkartılmaktadır. BAKIM Bulutlu kehribar bazen ısıtılarak temizlenebilir.Tek başlarına işe yaramayacak küçük kehribar parçaları amberoid yada basınçlı kehribar denilen maddeyi elde etmek için bir araya getirilerek sıkıştırılır.Bu madde 1880’den beri Rus Kehribarı adı altında pazarda bulunmaktadır.Ancak gerçek kehribarın güzelliği ile boy ölçüşemez.Birçok suni ve doğal oluşumlu madde kehribarı taklit etmek için kullanılır.Ancak bu maddeler yüksek yoğunluklarından dolayı gerçek kehribardan kolaylıkla ayrılır.Bir diğer yaygın madde tropik ağaçlardan elde edilen sert,sarı,kırmızı yada turuncu renge sahip reçine,kopaldir.Kopal’in kehribara inanılmaz derecede benzerliği söz konusu olmasına rağmen kopal,kehribardan daha düşük derecelerde erir ve tatlı bir koku yayar. ÖZELLİKLER Kehribar,organik oluşumlu bir madde olduğu için kimyasal yapısı çeşitlilik gösterebilir.Buna rağmen içinde her zaman karbon,hidrojen,oksijen ve atmosferde yayıldığında çürük yumurta benzeri bir koku yayan hidrojen sülfit bulundurur.Kehribar sudan çok az miktarda ağırdır;yüzer ve bu da orijinal bölgesinden uzaklaşarak dünyanın birçok kıyı şeridinde bulunabilmesini açıklar.Kehribar uzun dalgalı ultraviyole ışınlarına maruz kaldığında mavimsi beyaz bir ışınırlık sergiler,kısa dalgalı radyasyonda ise ışınırlığı yeşile dönüşür.Kehribar ısıya karşı oldukça hassatır.Yumuşamaya 150 derecede başlar ve 200 derecede erir. BİLGİ DOSYASI KEHRİBAR Grubu                          : Organik metaryeller Kristalik Sistem            : Genellikle şekilsiz Kimyasal Formülü        : H2O ile birlikte C10H16 formülüne yakın fosil reçine Sertlik                          : 2 Yoğunluk                     : 1,05-1,10 Bölünüm                      : Yok Çatlama                       : Konkodial Renk                           : Sarı,kahverengi ya da kırmızı Damar                         : Beyaz Parlaklık                      : Reçineli Işınırlık                         : Mavimsi beyaz ya da yeşil